Karanlığın anlamları...

Karanlık denildiğinde ne geliyor aklına?

Beklenmedik bir anda elektriklerin kesilerek odanın karanlık olması mı? Zihninden düşüncelerin enerjisi akıyorken, karanlığa takılı kalmak mı? Ruhunun derinliklerinde var olan kendi karanlığın mı? Yoksa herkesi istemsiz ilgilendiren karanlıklar mı? Sahi sen, kendi karanlığınla tanıştın mı?

Hani şu; susmak bilmeyen zihninin konuşmaları… Bir konuda eyleme geçeceğin zaman karanlığı seçtiren, istemsiz bir güç… Her an her yerde ortaya çıkan karanlık düşüncelerin yaşattığı bir his… Ya da boş vermişliğin en savunmasız hali… Ruhunu uçurum kenarına sürükleyen… Bazen yanlışı seçtiren bazense yanlışın kendisi olan ama yine de tercih edilen eşsiz bir cazibe…

Çektiğinde kalbini huzur diyarından geçmişe ve geleceğe götüren karşı konulamayan güçlü bir kimlik… Karanlık, sadece geçmiş demek mi? Burası benim öz benliğim. Varoluşun ilk yüzeyi… Burası benim defterim. Ve burada ne hissediyorsam ona izin veriyorum.

Bazen anlayamıyorum. Ve anlamlandıramıyorum, her şeyi ve dünyayı... Asil kanına sahip olduğum Vatan'ımın geldiği hali… Çok şey oluyor memleketimde ve hiçbir şey yapılamıyor. Her gün intihar girişimleri… Her gün kadın cinayetleri… Olduğu yerde sayan ve örümceklenmiş zihniyetlerin gösterişleri… Kendilerini tanımayan insanlar… Kendi yanlışlarını kabul etmeyen şahıslar… Okumayan, gelişmeyen ve sosyalleşmeyen toplukları… Kalıbı kırılamayan ideolojiler...

Anlayamıyorum. Kimsenin kendi için bir eğitim almamasını… Kendi için gelişmeye ve bilgiye kapalı olmasını... İnsanların birbirlerini çıkar için kullanmalarını… Çoğu kişinin kendinde görmediği gereksiz egolarını… Birini kırmadan helalleşmeyi bilemeyenleri… Hayatı tozpembe görmeye ısrar edenleri… Kendini önemli düşünenleri ama karakteriyle ve başkalarına davranışlarıyla aslında bir hiç olanları… Hayatın gürültü karmaşasında bir amaç edinemeyenleri… Kendilerine ait bir alan yaratamayanları… Kendi huzurunu başkalarında arayanları... Duygularla oynayanları... Bazen çok umursayanları bazense hiç umursamayanları… Karşısındaki kişiyi çıkarlarına uğruna kullanmaktan çekinmeyenleri… Karşısındaki kişinin verdiği değeri anlamayan her zaman fazlasını bekleyenleri… Bir insanı gerçekten sevmeyi bilmeden onu piyon gibi kullananları… Dünyayı sadece kendi ekseninde döndüğünü sananları… Anlattığı karakteriyle davranışlarının alakasız oluşlarını… Kimsenin gerçek yüzünü göstermemesini… Kimsenin gerçekten dürüst olmamasını... Hep bir yalana sığınmalarını... Herkesin kendi işine geldiği gibi davranmasını… Karşındaki kişinin değerli olduğunu unutanları... Hayatın ve koşulların herkese eşit olmayışını… Doğayı yakanları... Hayvanları öldürenleri… Olduğu yerde çakılı kalan saçma bakış açılarını... Gereğinden fazla fedakârlık yapanları… Hiç fedakârlık yapmayanları… Sevmeyi bilmeyenleri… Kendini sevmeyenleri… Anlayamıyorum.

Yüzlerinin ardında sakladıkları onlarca maskeleri anlamlandıramıyorum.

Instagram: ozgavcu

YouTube: Özge Avcu

Sevgilerimle.