Bir şehir meydanı… Kürsü hazırlanmış, kalabalık toplanmış. Arkada büyük pankart: "Şehrimize Değer Katacak Vizyon Proje!"
Meydanın ortasında üstü örtülü dev bir nesne…
1. Sahne: Açılış
Başkan (coşkuyla):
"Değerli hemşerilerim! İşte şehrimizin yeni simgesi! Dünya bizi konuşacak!"
(Örtü çekilir. Ortada dev bir eşek heykeli belirir. Kalabalıktan uğultu yükselir.)
Vatandaş 1 (şaşkın):
"Başkanım, suyumuz akmıyor, önce ona çare bulsanız?"
Başkan (gururla):
"Su akar, heykel kalır kardeşim!"
2. Sahne: Hesap Sorulur
Vatandaş 2 (öfkeli):
"Gençlerimiz işsiz! Fabrika yerine eşek heykeli mi yapıyorsunuz?"
Başkan (alaycı):
"Turistler buraya akın edecek, gençler de selfie rehberi olur!"
(Kalabalık kahkahalar ve homurtularla tepki gösterir.)
3. Sahne: Ana Yüreği
Yaşlı Teyze (ellerini açar):
"Evladım, bizim pazara gidecek otobüsümüz yok. Bizim derdimiz ekmek, senin derdin eşek olmuş!"
(Kalabalık alkışlar, gülüşmeler yükselir.)
Başkan (sinirlenir):
"Sanatın değerini bilmeyen millet, ilerleyemez teyzeciğim!"
4. Sahne: Gençlerin Tepkisi
Genç (yüksek sesle):
"Başkan, bize kütüphane yapın, heykelle değil eğitimle ufkumuz açılır!"
Başkan (inatla):
"Gençlerimizin vizyonu bu heykelle genişleyecek!"
(Kalabalık homurdanır.)
5. Sahne: Heykel Konuşur
Başkan kürsüden aşağı iner, heykele yaklaşır. Elini onun sırtına koyar, alaycı bir gülümsemeyle konuşur:
Başkan:
"Bak görüyor musun, millet anlamıyor kıymetini… En azından sen anlarsın değil mi?"
Birden sessizlik olur. Kalabalık şaşkınlıkla bakarken, eşek heykeli dile gelir:
Heykel (tok bir sesle):
"Ben bile anlamadım başkan! Bana verilen parayla okul da olurdu, hastane de… Benim yüzümden vatandaşın duasını değil, bedduasını aldın."
Kalabalık kahkahaya boğulur, ardından alkış tufanı kopar.
6. Sahne: Perdeler Kapanırken
Başkan başını öne eğer. Meydanda sadece eşek heykeli kalır. Çukur dolu yollar, susuz evler, işsiz gençler ve elde fileyle yorulan yaşlı teyzeler…
Ve halkın dilinde tek bir soru dolaşır:
"Eşek heykeli yapan vatana hizmet eder mi?"
Cevabı artık meydandaki heykel bile vermiştir.
