Dört bir yanımız alev alev yanıyor. Gerek mecaz anlamda gerekse de gerçek anlamda bir çok anlamda yanıyoruz.
Her bir yandan etrafımızı kuşatmış savaşlar ve dünyanın en büyük suç örgütü Katil İsrail'in artık tarife ve tanıma sığmaz vahşet ve katliamları, diğer yandan memleketin ciğerlerini teslim almış, bununla da yetinmeyip yerleşim yerlerine de varmış orman yangınları.
Terörsüz Türkiye bitti diye sevinecekken o sevinci kursağımızda bırakan, 50 dereceye varan sıcaklıklarla bir alev topuna dönmüş yurdum.
Daha kaç gün önce orman yangınlarına müdahale eden 11 canı kaybettik. Her birinin ardında bıraktığı acı hikâyeleri ve medyaya yansıyan son görüntüleri neredeyse hepimizin içini kavurdu.
Buna rağmen bugün afet bölgesi ilan edilen Bilecik'in Osmaneli Belediye Başkanı Bekir Torun, yangının yön değiştirmesiyle konum değiştiren orman işçilerine "Korkup kaçtılar" diye açıklama yapması nasıl bir aymazlıktır.
Başkan kameralara dönüp "Korkup ağlayarak kaçtılar" diye açıklama yapma lüksünü ve cesaretini nerden buluyor bilmiyorum.
Velev ki konum değiştirmek için değil, velev ki korkup kaçsalar dahi bunu demeye hakkı var mı bir Başkanın.
Her yıl yaz dönemlerinde sıcaklıkların arttığı zamanlarda, yaşamaktan kaçamadığımız orman yangınlarına karşı yeterli bütçe ayrılıp gerekli tedbirler alınsa, insanımızı da ormanlarımızı da şehirlerimizi de koruma imkanımız yok mu?
Bu kadar mı aciz bırakıyor bizi. Her yıl bu yangın afetleri yaşandığında, özellikle muhalefet tarafından dile getirilen, yangın söndürme helikopterlerinden daha çok edinme imkânımız yok mu?
Vardır elbette peki neden edinmiyoruz neden hala yerden ve artık bana ilkelce gelen yöntemlerle müdahaleyle yetiniyoruz.
Bütçe mi yok? Alın size yıllardır iliğimizi emen bir soruna, terörle mücadeleye ayrılan bütçeyi kullanacağınız bir alan.
Bundan daha elzemi var mı? Hadi diyelim o kadar büyük bir bütçeyi ayırmazsınız, bir kısmını dahi bu yangınlarla mücadeleye ayırsanız yeter.
Bu kader değil, olmamalı.
Bu cehalet, bu tedbirsizlik bu vurdumduymazlıktan başka bir şey değil.
Yeter artık.
