Hayatta her şeyin başı denge

Arkadaşlarıma bir konu hakkında konuşurken "her şeyin başı denge" der dururum. Büyümemde çok emeği olan rahmetli anneannem çok kullanırdı bu cümleyi. İyimserliğimi ve denge anlayışımı anneannemden almış olmalıyım.

İyimserlik konusunda da bir denge anlayışı içinde olmalıyız, iyimserlik gerektiğinde kendimizle ve olaylarla yüzleşmemizi engellememeli, bir takım şeylerin sürekli olarak halının altına süpürülmesine de yol açmamalı.

İyimser olmak istemeyen insanlara gidip "ah canım sen de biraz pozitif bak şu hayata" demenin de o kişiye bir yararı yok, kendisi bunu fark edip değişmek isterse ne ala.

Aşırı pozitif olmaya çalışmak ya da aşırı iyimser olmak da bizi dengeden uzaklaştıran yaklaşımlardır ve ben olabildiğince kaçınırım bundan.

Geçtiğimiz günlerde bir not paylaşmıştım, insan bütün duyguları, pozitif olsun veya olmasın, bir şekilde kucaklamalı. Mutluluğu gerçekçi bir şekilde tarif etmek önemli; mutlu olmak her zaman her şart altında çok iyi hissetmek demek değildir, mutluluk yaşadığımız bütün duyguları kucaklayabilmekte gizli biraz da.

Bu aralar okumaya başlayacağım bir kitap var, Ahmet Mümtaz Taylan'ın Ara Toplam isimli kitabı, kitapta geçen bir cümle çok güzel: " Taşıyamayacağı yükleri yüklememek, taşıyabileceği yüklerden kaçmadan onu önüne koymak, işte budur iyi ebeveyn olmak" benzeri bir cümle. Çocuklarımızı yetiştirirken de mutluluk ve sorumluluk arasında bir denge kurmalarını onlara öğretebiliriz.

Her şeyin pozitif tarafını görmeye çalışmak alınması gereken bazı derslerin de alınmasını engelleyerek kişinin gelişiminin önünde bir engel olabilir. Yaşadığımız durumlarla ve duygularla baş edebilmek bizi güçlendirir.

Siz siz olun her konuda dengeli olun.

Sevgi ile kalın.