Sesimi duyan var mı?

Bu bir metanet çağrısıdır!

Bir sarsıntı, bir ayrılık, bir ölüm ve yeniden varoluş…

O gece, sabaha yakın vakitte, eğitim camiasının sorumlulukları daha da arttı. Bir diğer deyişle çocukların bu saatten sonra öğretmenlerine olan ihtiyacı katbekat çoğaldı. Sesimi duyan, eden varsa söylesin:

Öğretmenlik…

Girilen dersi, müfredatı anlatmanın ötesinde çocuğun yüreğine giden sismik izolasyondur.

Coğrafya kadar kaderdir boyun eğilmeyen!

Omuzunda dünya yükü olan öğrenciye yükü miktarında yakıtı hiç bitmeyen nakliye aracıdır.

Sürekli yol aydınlatan, karanlık dimağlara el feneridir!

Karanlığın, tozun, toprağın, yıkıntının içinde can çekişenlere hayat suyudur.

Gönül zenginliğini nakde çevirip varını yoğunu bu yolda harcayan dünyanın sayılı okul insanıdır.

Yüz yıllardır süregelen bilgi yoksunu şehirlerin en orta yerinden geçen insancıl fay hatlarıdır!

Sarsarsa öğretmen sarsar. Ele avuca sığmayan bilginin akışıyla derin yarıklar açar içinde. Ömürlük…

Şiddeti middeti bilmem ama şehirleri, evleri, hayatları, kültürleri yeniden inşa edecek yalnız ve ancak öğretmenlerdir!

Yüreğinin penceresini öğrencisine tüm esintisiyle açan bir öğretmen durdurabilir bunca acıyı ve serzenişi…

Bu çağrıya cevap verebilir misiniz?

Bilmem kaç yüz yıl, kaç ay, kaç saat bilgisizlik yıkıntılarının altında kalan tüm insanlığın sesi olur musunuz?

...