Sportif mühendislik

Güncel bir akşam yazısında sizlerle birlikteyim dostlar.

Spor ve sanat ilişkisinden ironiler ile sizlere seslendiğim bu yazıda, aslında yakalamak istediğim sporcunun parçadan bütüne yetiştirilmesi gerçeğidir.

Fakat bu parçalar kimlerden oluşmaktadır?

Parçaları birleştiren kim olmalı?

Yahut doğru parçaları nasıl bulmalıyız?

Diyerek içimden düşünürken parmaklarımın ucundan kelimeler çıkıyor, büyük soru cümleleri ve anlatabileceğim sınırlar aklımdan geçiyor.

Mermer heykel

Devasa bir heykel düşünelim, tüm cüssesi ve heybeti ile tüm ayrıntıları ile saatler, günler hatta aylarca emek verilip santim santim işlemiş kusursuz detaylara sahip. Örnek gerekirse Phidias tarafından yapılmış Zeus heykeli... İnternet üzerinden kolayca bilgilerine ulaşabileceğiniz bu heykel, bakış açısına göre değişkenlik gösterse de bir işin ne kadar ciddiye yapılması gerektiğini gösteriyor insana. Aylarca emek verilmiş santim santim oyulmuş bir mermer dünya tarihine bir eser olarak kalmış. Ustalar bir başka ustanın oluşumuna katkı sağlamış nesiller yeni nesillere tecrübelerini aktarmış, hayal gücü ve bilgi birikimi sayesinde emek verilerek oluşturulmuş bir yapıt.

Biz spor insanları geçmişten gelen tecrübelerimizi küçük sporcularımıza aktarırken, tepeden tırnağa her konu ile ilgileniyor muyuz tartışılır. Tam donanımlı sporcular günümüzde yetiştirmek zor da olsa hala bu görevi en iyi şekilde yapmaya çalışan antrenörlerimiz olduğundan hiç şüphem yok.

Sporcular tamam fakat aileleri yetiştiriyor muyuz ?

Ailelerimiz maalesef bilinçlenmeden, çocukların yaşı biraz büyüyünce ''bu artık enerjisini atmalı'' diyerek spora yönlendiriyor. Tamam, böyle olan sporculara ya da ailelere kızıyor değiliz, herkes spor yapmalı. Atlanılan konu o çocuklar sporu sevdi, örneğin; basketbolu sevdi ve hayatlarının merkezine koydu diyelim. Bu andan itibaren ailelerin önce kendilerini geliştirmeye ihtiyaç duyacakları anlar geliyor. Çünkü biz nesiller olarak kendi çocuklarımızı, antrenörlerimizi, sistemi eleştirmeyi severiz.

Çocuğun doğumundan itibaren emdiği süt sırasında sağa mı sola mı daha fazla yattı, ilk altı ay içerisinde hangi bakış açısı daha çok gelişti gibi bilimsel konulara kadar girilebilen bir sporcu yetiştirilmesinde. Aile size gelip bizim çocuk ....…. diye cümleler ile başladığında, tüm gerçekler gözünüzün önünden geçiyor.

Velhasıl buradan tüm antrenör arkadaşlarım yahut kulüp yöneticisi arkadaşlarıma seslenme fırsatı da buluyorum. Lütfen aile eğitimine önem verin. Ayda bir aileler ile toplantı yapıp, bu ay ne iş yaptık çocukların neresini geliştirdik, onlara ne katkı sağladık gibi konuları konuşun. Farklı eleştirel bakış açıları sizleri daha başarılı yapacaktır buna emin olun. ''Onlar kim, bizleri nasıl eleştirirler'' gibi cümlelerden uzak durarak doğru düzgün yapılmış bir planlama ile mutlaka ve mutlaka ailelere destek olun. Hem sizlerin hem sporcuların hem de onlara gözü gibi bakan ailelerin içleri daha rahat olacak ve herkesin bilinç seviyesi aynı oranda artmaya devam edecektir.

Biraz parçaların birbiriyle nasıl bağdaşacağını anladığınızı düşünerek yazıma son veriyorum.

Saygılarımla, Enis KAYMAK