Hayal kurmaktan vazgeçme

Hayal kurabiliyor musunuz?

Bir çocukken düşlediklerinizi, kurduğunuz oyunlarda büründüğünüz rolleri, yapmadığınız şeyleri yapmış gibi abartarak arkadaşlarınıza anlatmalarınızı düşünün..

Ne değişti?

Bazen çocukluğuma dönmeyi, evciliklerimi doktorculuklarımı pilot olmalarımı şoförcülük oynamalarımı evdeki sandalyeleri art arda dizerek, arkadaşlarımdan birinin öğretmeni ya da öğrencisi olmalarımı özlüyorum.

En çok da merak ediyorum..

Ne oldu bana?

Ne oldu da unuttum onca "mış" gibi yapmayı…

Şimdilerde büyümüş ve yetişkin olmuş biri olarak hayal kurmaya zorluyorum kendimi ve sevdiklerimi..

Olmayacak diyenler oluyor. Anlamıyorum!

Neden olmasın…

Ya da olmasa ne çıkar..

Pembe panjurlu, bahçeli bir hayalden vazgeçmek istemiyorum. Küçük bir karavanla Ege kıyılarını gezmek hayalimden ya da..

Bazen kendi işim, bazen de torunlarımla yapacaklarımı hayal etmek beni bağlıyor yaşama..

Sonra gri renkli olduğunu varsaydığım, soğuk gelen, sert bir ses çıkıyor karşıma ekseriyetle…

Diyor ki; OLMAZ!

Kovalıyorum onu ve karamsar düşüncelerini…

Düşünüyorum da; şimdilerde yaptığım şeyler aslında hayalini kurduğum şeyler ile aynı..

Bazen bir arabayı istemek, bazen bir evi, bazen bir işi, bazen de eşi…

Olmayabilir ama ya olursa?

Ne olur vazgeçmeyin.

Size ne derlerse desinler, ne kadar imkansız olursa olsun..

Vazgeçmeyin.

Sevdiğiniz şeyleri yapmaya ve yaptığınız şeyleri severek yapacağınız şekillere sokmaya ama ne olursa olsun hayal kurmaya devam edin…

Şuan sevdiğiniz o şarkıcının, o bayılarak okuduğunuz yazarın, iyi dediğiniz oyuncunun yada bir ceo nun zamanında o olduğu yeri hayal etmiş olduğunu asla unutmayın.

Ve kendinize şunu sorun;

'Düşlediğim şey ya olursa?'

Sevgi ile kalın..

Elif Zorcan