Açlık tabuyu yer

Türk erkekleri kadına doğru yerden, sağlıklı bir biçimde bakabiliyor mu ki kadının çalışmasına doğru düzgün bakabilsin.

En son üç erkek arasında geçen bir konuşmaya tanıklığımda, kendimin duyduğu şu ifade bile "İşsizliğin artmasının sebebi kadınlar. Çalışma hayatını resmen istila ettiler ki bize çalışacak iş bırakmadılar."

Dönüp de bir şey demedim elbette. Söylenecek bir şeyimin olmadığından değildi suskunluğum. Aksine söyleyecek o kadar şeyim olmasına rağmen, dilsizliğim o erkeklerin sağırlığından sebepti.

"Türk erkekleri kadınların çalışmasına nasıl bakıyor?" başlığıyla önüme düşen haber Fatih İnce'nin sokak röportajının başlığıydı ve bu soruyla mikrofon uzattığı erkekler umduğundan daha aydınlanmış fikirleriyle kamera karşısında konuşuyordu.

Bu onlara odaklanan kameranın büyüsü müydü yoksa memleketin ekonomik dar boğazıyla mı ilgiliydi?

İstanbul koşullarında, sadece erkeğin, çalışıp evi geçindirmeye çalıştığı durumun güçlüğünden olsa gerek, mikrofon uzatılan birçok erkek, eşlerinin çalışmasını tercih ettiğini ama çalışmak istememeleri durumunda, eşlerinin kararlarına saygı duyacaklarını ifade etmesi ne anlama gelir diye derinlemesine düşünmek gerekir.

Tabi mikrofonun vatandaşa uzatıldığı yerin İstanbul hele de Kadıköy olması, alınan cevap ve varılan sonucun, Türkiye gerçeğini ve ülkenin ortalama bir erkeğinin görüşünü ne kadar yansıtabileceği de hesaba katılmalıdır.

Alınan cevaplara ve mikrofon uzatılan erkeklerin yaklaşım tarzına baktığımızda, kadınların çalışması yönünde, ağır basan cevapların temel belirleyicisinin, ekonomik koşullar olduğu bariz bir şekilde ortaya çıkıyor.

Gelenek, göreneği, toplumun aile ezberini ve ülke genelinde maalesef hala tabu olarak görülen bir bakış açısını aklıselimle değil de ekonomik çıkmazın ve geçim kaygısının sonucu değiştirmiş olmak ne kadar acı.

Belli ki bu toplum aç kaldığında, kadının çalışması hususunda, ne geleneği, ne atayı ne töreyi, ne de tabu oluşunu umursuyor ki bu bilimin bize çok önceden söylediği ve tecrübe ettirdiği bir gerçektir.

Bir de şöyle bir gerçeğimiz var ki yeni evlenecek gençlere yapılan tavsiyelerin en başında, artık çalışan bir kadınla evlenilmesi geliyor.

Bu, açlığımız doyuma ulaştığında değişebilecek bir gerçek midir? Elbette değildir. Kadınlar çalışma hayatında arttıkça, bunun geri dönüşü mümkün olmayacak ve o zaman her bir kadın, ekonomik bağımsızlığını elde ettiğinden, sözünü de rolünü de kendi belirleyecek.

O zaman birbirine katlanan değil katılan eşlerle daha sağlıklı bir aile modeli yaygınlaşacaktır.

O güzel günlere kavuşmak dileğiyle.