İçindeki seni keşfetmek için depremini gör

Cenk Sabuncuoğlu olarak içimdeki depremi görmeyi ve ihmallerimi ortadan kaldırmayı seçtim...

Depremden korkma ihmalden kork!

Sabahın körü karşıma çıkan bu kocaman afiş kendime getirdi beni. Kolay kolay bir şeyden korkmayan ben öylece bakakaldım ikaz da bulunan bez parçasına!

"Peki ya ruhumuzda olan depremler?" diye düşündüm.

Depremler değil de, ruhumuzun ihmalleri yok edecek bedenlerimizi diye korktum gerçekten.

Yaşadığımız sarsıntılar enkaza dönüşen düşünceler ve yaşantılar.

Neydi deprem?

Yer kabuğunun içindeki kırılmalardan ani olarak ortaya çıkan, enerjilerin dalgalar halinde yayılarak geçtiği tüm yerleri sarsmasına, güvenle ayağımızı bastığımız toprağın da oynayacağını ve üzerinde bulunan tüm yapıların hasar görüp belki yerle bir olacağı, can kaybına uğrayacak şekilde yıkılabileceklerini gösteren bir doğa olayıdır.

İnsanda başlı başına bir dünya ise, içinde ki aleminde de türlü doğa olayları olur bence.

Ruhunda tehlikeli fay hatları kırıldı kırılacak. Fırtınalar kopar içinde çoğu zaman, bazen göz yaşları sel olur akar. Yangın olur öfkesi yakar. Gün olur gururu kırılır.

Depremden korkma ihmalden kork!

Depremi engelleyemeyeceğimize göre o zaman;

Yapıları sağlamlaştırmak şart.

Arınmak şart.

Bakış açımızı değiştirmek şart.

Olanı olduğu gibi kabullenmek şart.

Sonrasında neler yapılabileceğini bilmek şart.

Enkazdan, küllerinden yeniden doğan Anka gibi hayata başlamak şart.

Akışta kalabilmek şart.

Demek ki kendimce tedbirler almam şart.

Neyi ihmal ediyorum onu bilmem şart!

Benim dünyamın tüm fay hatları ruhumda gizlenmiş, en ufak sarsıntıda varlığımın ete kemiğe bürünmüş hali bedenimi sallayacaksa,

Benim sevdiklerimi ihmal etme lüksüm yok.

Ruhumun zevk aldığı ne varsa, işten güçten daha sonra yaparım diye bahane bulma lüksüm yok...

Seni seviyorum demeyi erteleme lüksüm yok.

Geçmişe takılıp tekrar tekrar başa sarma lüksüm yok.

Neden? Niçin? Nasıl? Sorularınla içinden çıkılmaz başka sorular yaratma lüksüm yok.

Gereğinden fazla hiçbir şeye üzülerek kendime yük etme lüksüm yok.

Cimrilik yapma lüksüm yok.

Duyarsız olma lüksüm yok.

Kendimi sevmeme, bedenimi kabul etmeme,

Kısacası hayatımı erteleme lüksüm hiç yok!

UNUTMA..! RUHUNDA YARATTIĞIN DEPREMDEN SEN MESULSUN…