Konumlanamayan duygular

Bahse konu sensin. Evet sensin. Ta kendisi! Bir başkasını arama çünkü başka biri yok. Hiç olmadı da, olmayacak da. Senden başka kimse yok. Unutma. Sen varsın hep. Hep olduğu ve olacağı gibi. Dün de sen var idin, bugün de varsın. Evet, yarın da olacaksın.

Düşün. Bir 'sen' in olmadığını düşün. Evet yoksun. Düşündün mü? Evet, düşündün. Çünkü 'var'sın. Düşünebiliyorsan varsın işte. Dahasına neden ihtiyaç duyuyorsun? Senin yokluğunu bile farzetmen varlığına bağlıyken varlığından neden endişe duyuyorsun ki?

Annenin karnında da vardın. Emeklerken de, yürürken de, çocukluğunda, ergenliğinde ve yetişkinliğinde… Her anında senin yanında olan sensin. Sen ve duyguların. Sana ait olan duyguların. Yıllarca görmezden gelip itelediğin ama seni hiç yanıltmadan ve sen kovsan da seni terketmeyen duyguların onlar. Senin varlığını anlamlandıran, sana güç katıp hayatına yön veren… Mantığını bile şekillendiren esas malzemen onlar.

Sahip çık artık onlara. Sarıl bedenine. Barış ve konuş. İletişim kur ve paylaş onları bedeninle. Bırak dağılsın duyguların bedeninde. Yayılsın ve yer seçsinler kendilerine. Her duygunun edineceği bir yer mutlaka olacak zaten. Hatta her duygunun bir yeri en başından beri belli zaten. Sen kapatıyordun bunca yıl onlara kapılarını.

Şimdi aç ardına kadar çalarak aşındırdıkları o kapıyı. Bırak yıkılsın kalmasın ortada artık kapı. Konumlansınlar ve izle yaşamının bundan sonraki mucizevi kısmını.