Toprak Hünerli Ellerde Çömleğe Dönüşüyor

Çanakkale'nin Eceabat ilçesinde çömlekçilikle uğraşan ustalar, hem zahmetli bir iş olan mesleklerini sürdürebilmek hem de yeni nesillere bunu öğretebilmek için hünerli elleriyle toprağa şekil vererek değişik amaçlar için kullanılan kaplar üretiyor.

Tarihi Gelibolu Yarımadası'nda yer alan Eceabat'ta yarım asırdır çömlekçilik yapan Abdulkadir Ateş (69), AA muhabirine, ilçe dışından getirdikleri toprağı makinelerde ezip erittiklerini söyledi.

Bir süre beklettikleri toprağı, suyu çekilip sertleşmeye başladığında atölyeye aldıklarını belirten Ateş, "Kıvama gelen toprağa atölyedeki birkaç işlemin ardından çarklarda elle şekil veriyoruz. Bunun ardından boyayıp kurumaya bırakıyoruz. Daha sonra sırlama işlemi uygulayarak, bin derece sıcaklıktaki fırında pişirdiğimiz malzemeyi çıkarıp hediyelik eşya olarak pazarlıyoruz" dedi.

Ateş, bu işe daha yatkın olduğu için atölyesinde genellikle kadın işçi çalıştırdığını anlatarak, çoğu çömlek ve hediyelik eşya olmak üzere günde ortalama 300 parça ürettiklerini dile getirdi.

100 yıllık çömlekçi ailenin son temsilcisi

Mesleğe başlamasına ilişkin bilgi veren Ateş, Çanakkale'de doğup büyüdüğünü, babasından kalma bu uğraşı çocukluğundan bu yana yaptığını aktardı.

Ateş, mesleği babasından öğrendiğini söyleyerek, şöyle konuştu:

"Aile olarak 100 yılı aşkın zamandır bu meslekle uğraşıyoruz. 1973'ten 1982'ye kadar Almanya'da kaldım ve orada da bu işi yaptım. Geldikten sonra şu anda çalıştığım dükkanı açtım ve hala burada mesleğime devam ediyorum. Almanya'da çalıştığım firmada bu çömlekler kalıpla yapılıyordu. El işçiliğiyle bir model yapıyordum. Onlar da bu modellerin kalıbını çıkarıp seri üretim yapıyordu. Çalıştığım firma ayrıca, her ay başka bir şehirdeki mal verdikleri büyük mağazalara beni götürüyordu. Ben de orada kurulan stantta bir hafta boyunca çömlekler yaparak sanatımı sergiliyordum. Bu sayede Almanya'nın birçok şehrine gittim. Tamamen el işçiliğiyle çömlek ve hediyelik eşyalar hazırlıyoruz. Ürünlerimiz tamamen el işi, kalıp kullanmıyoruz."

Birkaç çırak yetiştirdiğini ifade eden Ateş, bu meslekte kazanç az olduğu için onların başka işlere yöneldiğini sözlerine ekledi.