Genç Kızın "Protez Kol" Hayali

Seyhan Kırıcı / Zafer Akpınar - Balıkesir'de doğuştan iki kolu olmayan 18 yaşındaki Semra Kara, ayaklarıyla yazıyor, yemek yiyor, bilgisayar kullanıyor, saçlarını tarıyor. Yaklaşık 7 yıl önce Ankara'da gittikleri bir hastanede önerilen beyin dalgalı elektronik protez kolu başarıyla deneyen Kara, maddi imkanları bulunmadığı için alamadıkları cihazın hayaliyle yaşıyor.

AA muhabirinin aldığı bilgiye göre, Sındırgı'nın Karakaya köyünde yaşayan Kara ailesinin üç çocuğundan biri olan Semra Kara, bedensel engelli olarak dünyaya geldi. İki kolundan yoksun Kara'nın doğuştan başlayan çileli hayatı, 10 günlükten itibaren Balıkesir, İzmir ve Ankara'daki hastanelere götürülmesiyle, yollarda devam etti. Yapılan araştırmalar sonucunda genetiğe bağlı sorun nedeniyle engelli doğduğu belirlenen Kara için şifa arayan ailesi, bütün mal varlığını harcadığı kızlarını mutlu edecek bir sonuca ulaşamadı.

Kolları olmadığı için ayaklarıyla yazan, yemek yiyen, bilgisayar kullanan, saçlarını tarayan Kara, yıllardır beyin dalgalı elektronik protez kolların hayaliyle yaşıyor.

Baba Zekeriya Kara, AA muhabirine yaptığı açıklamada, kızının dışında ailesinde üç engelli daha bulunduğunu belirterek, "Halamın oğlu vardı zihinsel engelli, 18 yaşında hayatını kaybetti. Diğer halamın genç kızı var, zihinsel engelli olarak yaşamını sürdürüyor. Benim küçük oğlumun beyninde bir sorun var. Amcamın kızı var doğuştan bir kolu bulunmuyor" dedi.

Semra dünyaya geldikten sonra 10 günlükken İzmir'e hastaneye götürdüklerini ve birçok araştırma yapıldığını anlatan Kara, şöyle konuştu:

"Kan uyuşmazlığı yok, annesinin alkol veya hap kullanıp kullanmadığını araştırdılar bulamadılar, genetik dediler. Hastanelerde çok yattı, çok zayıftı. Yıllarca hastanelere taşındık. O dönemlerde tütün ekip satıyordum. Otomobilimizi, tütünden sağladığımız gelirlerin tamamını kızım için harcadım. Ankara'da hastanelerde yattı. Eşim refakatçi olarak yanında kaldı, ben parasızlıktan balkonlarda kaçak sabahladım. Ankara ve İzmir'de otobüs terminallerinden hastanelere kadar kızım sırtımda, yürüyerek gittim. Minibüs parası vermemek için kilometrelerce yol yürüdüm. Yok işte, paranız olmayınca çaresizlikten bunları yapıyorsunuz. Tek isteğim, kızımın kollarına kavuşmasıydı, olmadı."

-7 yıl önceki umut-

Yaklaşık 7 yıl önce Ankara'da GATA'da bir doktora gittiklerini anlatan Kara, o gün, kızı Semra'da, yurt dışından ithal bir çeşit beyin dalgalı elektronik protez kol denendiğini söyledi.

Semra'nın protez kollarla kalem aldığını, bardak ve şemsiye tuttuğunu dile getiren Kara, "Protez cihazlar, iki koluna da tam uyum sağladı. Omuzundaki damar ve sinirlerin halen özelliklerini koruduğu söylendi. O günün parasıyla 108 bin liraydı. Yarısını devlet verecekti. Bize düşen 54 bin lirayı bulamadım. Nasıl bulayım- Para olmayınca kol da olmadı" dedi.

Durumu, o günlerde Sındırgı Kaymakamlığı'na anlattıklarını ancak kendilerine başka bir protez kol önerildiğini vurgulayan Kara, "İzmir'de bir firmaya gittik. Sadece fiziki iki kol vereceklermiş. Hareket etmiyor, sadece görüntü... Kızım istemedi, çalışmayan, iş görmeyen 4 bin 500 liraya verilecek kolu ne yapsın- Kaymakamlığa kolu istemediğimizi ilettik" diye konuştu.

-Hastane kapısında düştü beyni hasar gördü-

Hastanelere tedavi amaçlı gittikleri dönemlerde kızının başından talihsiz bir olay geçtiğini de anlatan Kara, "İlköğretim 2. sınıfa gidiyordu. Zekasıyla, isteğiyle sınıfta birinciydi. Hastaneye gittiğimiz bir gün, giriş kapısında ayağının kayması sonucu düştü. Başını betona çarptı. Beyni hasar gördü, iki gün yoğun bakımda kaldı. O günden sonra doktorların dediği gibi unutkanlık başladı ve okuldaki başarısı gerilerde kaldı" ifadelerini kullandı.

Baba Kara, 2006 yılının kasım ayında kızı için engelli aylığı verilmeye başlandığını belirterek, geçen yılın mart ayında ise Bağ-Kur kaydının çıkması nedeniyle bunun da kesildiğini söyledi.

-Çok sevdiği çayı ayaklarıyla değil, elleriyle içmek istiyor-

Semra Kara ise 7 yıl önce bir kez denediği hareketli protez kolları unutamadığını ifade ederek, "O kollarla her şeyi yapabilirim. Çok sevdiğim çayı ayaklarımla değil ellerimle içebilirim. Rüyalarıma bile giriyorlar. Arkadaşlarımla koşup, oynamak istiyorum ama olmuyor. Yere düştüğüm anda kollarım olmadığı için yüzüm yaralanıyor" dedi.

Annesine tarlada, bahçede yardım etmek istediğini, domates ve salatalık toplamayı arzuladığını anlatan Kara, "İki kolun fiyatı çok yüksek değil ama paramız yok. Yardım istiyorum. 7 yıldır hayaliyle yaşadığım kollara kavuşursam çok mutlu olacağım" diye konuştu.

Yayıncı: Doğan Sarıtaş - BALIKESİR