Şems Suresi okunşu ve anlamı! Türkçe tefsiri, Arapça yazılışı, fazileti nedir?

Sûrede bazı önemli kozmik varlıklara ve olaylara yemin edilerek insan tabiatına hem iyilik hem kötülük eğilimlerinin yerleştirildiği bildirilmiş; bu eğilimlerini doğru kullanmayanların akıbetine örnek olmak üzere Semûd kavminin helâk edilişi anlatılmıştır. Mekke döneminde inmiştir. 15 âyettir. Sûre, adını birinci âyetteki "eş-Şems"kelimesinden almıştır. Şems, güneş demektir. Peki, Şems Suresi okunşu ve anlamı! Türkçe tefsiri, Arapça yazılışı, fazileti nedir? Şems Suresi konusu nedir? İşte detaylar haberimizde...

ŞEMS SURESİ TÜRKÇE OKUNUŞU

1.Veşşemsi ve duhaha.

2.Velkameri iza tekaha.

3.Vennehari iza cellaha.

4.Velleyli iza yağşaha.

5.Vessmai ve ma benaha.

6.Vel'ardı ve ma tahaha.

7.Ve nefsin ve ma sevvaha.

8.Feelhemeha fücureha ve takvaha.

9.Kad efleha men zekkaha.

10.Ve kad habe men dessaha.

11.Kezzebet semudü bitağvaha.

12.İzinbe'ase eşkaha.

13.Fekale lehüm resulullahi nakatallahi ve sukyaha.

14.Fekezzebuhü fe'akaruha fedemdeme 'aleyhim rabbühüm bizenbihim fesevvaha.

15.Ve la yehafi 'ukbaha.

ŞEMS SURESİ TÜRKÇE ANLAMI

1.Güneşe ve onun aydınlığına andolsun,

2.Onu izlediğinde Ay'a andolsun,

3.Onu ortaya çıkardığında gündüze andolsun,

4.Onu bürüdüğünde geceye andolsun,

5.Göğe ve onu bina edene andolsun,

6.Yere ve onu yayıp döşeyene andolsun,

7, 8, 9.Nefse ve onu düzgün bir biçimde şekillendirip ona kötülük duygusunu ve takvasını (kötülükten sakınma yeteneğini) ilham edene andolsun ki, nefsini arındıran kurtuluşa ermiştir.

10.Onu kötülüklere gömüp kirleten kimse de ziyana uğramıştır.

11.Semûd kavmi, azgınlığı sebebiyle yalanladı.

12.Hani onların en bedbaht olanı (fesat çıkarmak için) ileri atılmıştı.

13.Allah'ın Resülü de onlara şöyle demişti: "Allah'ın devesini ve onun su içme hakkını koruyun."

14.Fakat onlar, onu yalanladılar ve deveyi boğazladılar. Bunun üzerine Rableri, suçlarından dolayı onları helak etti ve kendilerini yerle bir etti.

15.Allah, bunun sonucundan çekinmez de!

ŞEMS SURESİ TEFSİRİ

Bu tür doğal varlıklar ve olaylar üzerine yemin edilmesi hem evrenin genel düzenine, bunun insanlar için taşıdığı faydalara ve bu düzeni yaratıp yaşatan ilâhî kudretin büyüklüğüne hem de sonraki âyetlerde ele alınan konunun önemine dikkat çekmeyi amaçlar. "Kuşluğu" diye çevirdiğimiz duhâhâ tamlamasına "güneşin ışığı, aydınlığı, sabah vakti, gündüz" gibi mânalar da verilmiştir (Şevkânî, V, 524). Ayın yani ışığının güneşin ardından gelmesi, ışığını ondan almasını veya güneş batınca ardından ayın doğmasını yahut ayın ilk göründüğü hilâl durumunu ifade eder. 7. âyette insan (nefs) üzerine yemin edilmesi onun fıtrî üstünlüğüne işaret eder. "Nefsin (insanın özü olarak) şekillendirilip düzenlenmesi"nden maksat ona maddî ve mânevî güçlerin yerleştirilmesi, her gücün yapacağı görevin tayin edilmesi ve nefse bu güçleri kullanacak organların verilmesidir. 8. âyetteki fücûr her türlü kötülüğü, günah ve sapmayı; âyette fücûrun karşıtı olarak kullanılan takvâ ise burada doğruluk, iyilik ve hak yolda kararlılığı ifade eder. Aynı âyetteki elheme fiilinin masdarı olan ilham, bu bağlamda fücûr ve takvâ kelimeleriyle birlikte değerlendirildiğinde, "Allah Teâlâ'nın insanın fıtratına doğru ve yanlışı, iyilik ve kötülüğü, günah ve sevabı bilme, tanıma, ayırt etme, birini veya diğerini seçip yapma gücü ve özgürlüğü vermesi"; dolayısıyla "insanın her türlü deney ve öğrenimden önce, apriorik olarak bu yeteneklerle donanmış bulunması" şeklinde açıklanabilir. Böylece Kur'an'ın insan anlayışının bir özeti sayılabilecek olan 7-8. âyetler, insanın ahlâkî bakımdan çift kutuplu bir varlık olduğunu, iyilik veya kötülük yollarından dilediğini seçebilecek bir tabiatta yaratıldığını ve onun kurtuluş veya mahvoluşunun bu seçime bağlı bulunduğunu göstermektedir.