Otoimmün hastalığı nedir, ne demek? Otoimmün hastalıklar nelerdir? Ortak belirtileri nelerdir? Tedavisi nasıl yapılır?

Otoimmünite, bağışıklık sisteminin düzgün bir şekilde işlemeyerek kişinin kendi öz hücrelerine zarar verdiği tıbbi bir durumdur. Otoimmün hastalığı tedavisi nasıl yapılır merak ediliyor. Peki, Otoimmün hastalıklar nelerdir? Belirtileri nelerdir?

OTOİMMÜNİTE NEDİR? OTOİMMÜN HASTALIĞI NEDİR?

Otoimmünite, bağışıklık sisteminin düzgün bir şekilde işlemeyerek kişinin kendi öz hücrelerine zarar verdiği tıbbi bir durumdur. Bağışıklık sistemi, bakteriler ve virüsler gibi mikrobik istilacılara karşı vücudumuzu korumak üzere tasarlanmıştır.

Özbağışıklık, otoimmünite, otoimmunite, bağışıklık sisteminde aşırıduyarlıkla oluşan tepkilere genel olarak verilen genel addır. Olağan koşullarda organizma kendi hücrelerinin antijenik yapılarına karşı tepki göstermez; buna "immun tolerans" ya da "doğal hoşgörü" tanımı yapılır. Bu toleransın aksadığı olağanüstü koşullarda otoimmun hastalıklar belirir; bağışıklık sisteminin tüm savunma sistemleri kendi antijenlerine karşı savaşım konumuna geçer. Otoimmun hastalıklardaki doku zararları II, III ve IV tiplerde aşırıduyarlık reaksiyonlarının sonucu olarak belirir.

Bağışıklık sisteminin kendi öz antijenlerine karşı tepki göstermesinin temel nedeni, kendi öz antijenleri ile yabancı antijenlerin ayırdına varabilme yeteneğini yitirmesidir. Bağışıklık sisteminin düzenli çalışabilmesinde etkin olan faktörlerden biri de immunoglobulinlerin antijen bağlayan komponentlerine karşı oluşan antikorlardır; bunlara anti-idiotip antikorlar (anti-idiotype antibodies) adı verilir. Gerektiği kadar üretildiğinde immun sistem regülasyonuna önemli katkıları olan anti-idiotip antikorların aşırı düzeylerde üretimi ya da hücrelerin "kendinden olanı" tanıma yetisinin bozulması ve immun toleransın yitirilmesiyle otoimmun hastalıkların belirmesine neden olur.

Sayıları 50'ye yaklaşan otoimmun hastalıklarda saptanan otoantikorlar hücresel ya da sıvısal reaksiyonları tetikleyerek doku zararlarına neden olurlar. Bu tür hastalıklarda meydana gelen zararlar organa-özgü nitelik gösterebilir; örnekler: Hashimoto tiroiditi, tip 1 Diabetes mellitus.

Otoimmunite olgusunun belirmesinde çeşitli görüşler vardır:

(a) Kendi antijenlerini algılama: Organizmaya yönelik travmalardan zarar gören (parçalanan) hücrelerden açığa çıkan antijenlere karşı antikor oluşur. Ancak, çok düşük düzeyde ve yalnızca zarar gören dokulara karşı gelişen otoantikorların sistemik etkisinin olmadığı kabul edilir.

(b) T-lenfositlerin işlevsel yanılgıları: Otoimmun hastalıkların büyük bölümünde T-lenfositlerinin önemli etkisi vardır; yabancı gibi gördükleri antijenlere karşı B-lenfositlerinin antikor üretmesini tetiklerler. Supressör T-lenfositlerindeki ve TH-lenfositlerdeki defektler otoimmun hastalıkların çoğunda (özellikle SLE, primer biliyer siroz, tiroidit, multipl skleroz, myasthenia gravis, romatoid artrit, skleroderma) izlenebilen bulgulardır; ancak, supressör T-lenfositlerinde defekt bulunan her bireyde otoimmun hastalık görülmez.

(c) Moleküler yapı benzerliği: TH-lenfositlerinin kendi antijenlerine karşı antikor üretimini tetikleme çabası yoktur. Kendisine karşı antikor üretilen bir yabancı antijen söz konusudur. Ancak, yabancı antijeninin moleküler yapısı organizmanın kendi dokularından biriyle benzerlikler taşır. Yabancı antijene karşı oluşan antikorlar kendi dokularına otoantikor gibi davranır (çapraz reaksiyon). Örneğin, Romatizmal Kalp Hastalığında, streptokok antijenlerine karşı oluşan antikorlar vardır. Streptokok antijenleri ile kalp kası (myokard) hücrelerinin antijenleri moleküler yapıları açısından birbirlerine çok benzerler. Böylece, streptokok antijenlerine karşı oluşan antikorlar kalp kası hücrelerinin antijenlerine karşı da tepki gösterirler.

(d) Poliklonal B-lenfosit aktivasyonu: Canlı etkenlerin neden olduğu infeksiyonların yol açtığı poliklonal B-lenfosit proliferasyonu ve bunların ürünleri olan antikorlar otoimmun hastalıkları tetikleyebilir. Örneğin, bir infeksiyon hastalığı sırasında beliren "romatoid faktör" Romatoid Artrit sürecini başlatırken, benzer bir nedenle beliren anti-DNA antikorları SLE tablosunu başlatır.

OTOİMMÜN HASTALIKLAR NELERDİR?

80'den fazla otoimmün hastalık bulunuyor. En yaygın 14 tanesi olarak şunları sayılabilir:

• Tip 1 Diyabet,
• Romatoid Artrit (RA) (Eklem İltihabı),
• Sedef Hastalığı (Psöriyazis/Psöriyatik Artrit),
• Multipl Skleroz (MS),
• Sistemik Lupus Eritematozus,
• İnflamatuvar Bağırsak Hastalığı (İBH),
• Addison Hastalığı,
• Graves Hastalığı,
• Sjögren Sendromu,
• HaşimatoTiroiditi,
• Myasthenia Gravis,
• Vaskülit,
• Pernisiyöz Anemi,
• Çölyak Hastalığı

OTOİMMÜN HASTALIKLARIN ORTAK BELİRTİLERİ NELERDİR?

Yorgunluk, ağrıyan kaslar, şiş ve/veya kızarmış eklemler veya dokular, düşük ateş, konsantrasyon zorlukları, eller ve/veya ayaklarda karıncalanma ve/veya uyuşma, saç dökülmesi ve deri döküntüleri. Her hastalıkta olduğu gibi otoimmün hastalık belirtilerinin de bireysel farklılıklara sahip olduğunu söyleyen Uzm. Dr. Nasırcılar, "Bazı otoimmün rahatsızlıklarda belirtiler, sedef hastalığı, eklem romatizması veya multipl skleroz vakalarında olduğu gibi ara ara gelip gidebilir. Bu artış ve gerileme döngüleri, alevlenme ve hafifleme olarak bilinir." dedi.

NASIL TEŞHİS EDİLİR?

Özellikle alevlenen ve hafifleyen türde otoimmün bir hastalıkta "büyütülecek bir şey olmadığına" dair hastanın kendisini ikna etmesinin kolay olduğuna dikkat çeken Nasırcılar, bu durumun hastalığın ilerlemesine sebep olacağını belirtti. Otoimmün rahatsızlıkların tek bir test ile teşhis edilemeyeceğini belirterek, "Tanıyı koyabilmek için muayene bulgularının profesyonelce değerlendirilmesi gerekir. Çoğu zaman kullanılan ilk test, antinükleer antikor testidir (ANA). Bu test, bir otoimmün hastalığınızın olması olasılığını belirlemenize yardımcı olurken, hangisine sahip olduğunuzu ortaya çıkarmayacaktır." dedi.

OTOİMMÜN HASTALIKLAR NASIL TEDAVİ EDİLİR?

Otoimmün rahatsızlıkların genellikle tedavi edilebilir olarak kabul edilmediğini ancak, çoğunun etkin bir şekilde yönetilebildiğini belirten Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Uzmanı Dr. Aşkın Nasırcılar, "Amaç, büyük çaplı bağışıklık yanıtlarını kontrol etmek ve alevlenmelerin sıklığını ve ortaya çıktıklarında belirtilerin şiddetini azaltmak için iltihabı hafifletmektir." dedi.

Bilinen geleneksel tedaviler şunlardır:

-İbuprofen ve naproksen gibi steroid olmayan anti-inflamatuvar ilaçlar

-Ağrı, şişlik, yorgunluk ve cilt döküntülerini hafifleten tedaviler

-Alevlenmeyi önleyen diyetlerin yanı sıra belirtileri azaltmak için düzenli egzersiz yapmayı teşvik eden yaşam tarzı değişiklikler.

Daha kronik durumlarda, geleneksel olarak bağışıklık sistemini düzenleyici ilaçlar kullanılmaktadır.