Oğuz Atay sözleri nelerdir? Oğuz Atay Tutunamayanlar sözleri nelerdir?

Oğuz Atay sözleri deyince ilk akla kitabı Tutunamayanlardan,ilk romanlarından biri olan Tehlikeli Oyunlar kitabına kadar yazdığı ve hep akılda kalacak cümleleri ile bizleri etkilemekte. Tutunamayanlar sözleri nelerdir? Yaşamın kıyısında yaşamasıyla, hayatta iken kıymetinin bilinmemesi içini o kadar acıtmış olacak ki yazdığı her bir cümle, Oğuz Atay sözleri, bizleri farklı duygulara götürmemektedir. Peki Oğuz Atay sözleri nelerdir? Oğuz Atay Tutunamayanlar sözleri nelerdir? Oğuz Atay'ın yaşamına sevgiyle…

OĞUZ ATAY SÖZLERİ NELERDİR?

Oğuz Atay kitaplarından alıntı sözler ile sizlerle,

Ben yalnız kalmalıyım, başka çarem yok.

Hayat, düşünceleri tutan bir hapishanedir.

Bir kendimi tutmayı beceremedim ömrümce, bir de şu zamanı…

Artık şu yalancı dünyayı beğenmiyorum.

Kusura bakmayın sıkıntım var. Kendimi yaşamak zorundayım!

Beni anlamıyorlar, zararı yok.

Kendimle konuşurken bile onun hoşuna gitmeye çalışıyordum.

...ve beklenenler, neden hep vazgeçildikten sonra gelirler?

Ölümü bekliyorum bu arada, vaktimi boş geçirmemek için okuyorum.

..'daha iyi olabilecek miyim?' demeye dilim varmıyor. Buna cesaret edemiyorum. Çünkü denedim, olmadı.

Buldum! Yalnız kalmaya korktukça yalnızlığım artıyor.

Yaşarken anlaşılmaya mecburum!

Fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım.

'Beklenen geç geliyor geldiği sırada insan başka yerlerde oluyor.'

Yalnızlığı yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.

Anlamak için insanın bazı eksik yönleri olmalı.

Her şeyin birden unutulmasına çok ihtiyacımız var.

Ne kadar süslenseler, bir yerden sırıtıyor zavallılıkları.

Herkes içini yalnız içine dökmez.

Kurduğum hayaller bir bekar odasının dağınıklığına boğuldu.

Acı bir yaşantıdan sonra, insan ancak bedenine eziyet ederek günlerini sürdürebiliyor.

İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umrumda değil. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim.

Bir türlü sonuna gidemiyorduk rüyalarımızın. Korkuyorduk. Korkuyordum. Hayallerinde bile korkar mı insan?

Yiyeceğim vardı. Param vardı. Kitabım, evim her şeyim vardı. Fakat, isteğim yoktu.

Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor.

Neden yalnızlıktan şikayetçidir insan?

Bana bakmanı istiyorum. Oysa sen, yalnız kafandakiler ile ilgilenirsin. Beni görmüyorsun.

Bizi bu acımak mahvediyor. Başkalarına acımakla başlayan bu tehlikeli duygular, her zaman kendimize acımakla son buluyor.

Kendimize acımaktan, başka işlere zaman kalmıyor.

Babamdan da nefret etmemeliyim. Hepimiz, büyük bir kaderin oyuncaklarıyız.

Ruhumu okuyor Albayım. Yüz kırk ikinci sayfaya kadar geldi.

İnsanın geçmişinden kaçabilmesi için kendinden kaçması gerekiyor.

Bütün hayatımdacam kırıklarını beyin zarımın üzerinde taşımak... ve onları oynatmadan, son derece hesaplı düşünmek zorundayım.

Yarım kalmış hayaller gibi, yarım kalmış insanlar.

Oysa zaman her şeyi halleder! Sonra gene şüpheler başlar. Bir ayindir bu!

Görünüşe bakma, içim öldü artık.

Ölmek istiyorum. Güzel kalmak için yapabileceğim tek hareket bu.

OĞUZ ATAY TUTUNAMAYANLAR SÖZLERİ NELERDİR?

İç dünyama dönüyorum, orada hayal kırıklığına yer yok.

Hafiftim. Güzeldim. Rüya gibiydim. Bakmasını bilmedi.

İlk yalanı söyledikten sonra bir daha konuşmamalı insan.

Bakkaldan yumurta almasını bilmez evlenmeye kalkar.

Seni görür görmez anlamıştım: bütün kaygısız görünüşünün altında içine kapanık, duygulu bir insan olduğunu. Bunu beğendim işte!

İnsanlar, kendisi gibi olmak istemediği zamanlar da varmış.

Seni tanımadan önce, ağaçların çiçek açtığını ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım.

Kimse aydınlıkta konuşmaya cesaret edemiyor.

Bir insanla konuşmak, ona bütün derdimi anlatmak isterdim birdenbire.

Yıpranmış ümitlerden taze ümitsizliklere kesiksiz bir geçiş. Yeni bir dünya var, anlıyor musun?

Bütün büyük adamların biyografileri yanlışlarla dolu.

Hayatımın başı ve sonu belliydi, hiç olmazsa ortasını kaçırmamalıydım.

Ben en acıklı anda bile, güldürücü sözler bulabilen bir insanım. Kendime acımam yoktur!

Belki de anlatmaya çalıştın birilerine. Kim bilir? Anlatamadın!

İnsanlık öldü tabutunu kaldıracak insan bulunamıyor.

Belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün.

...ama gelmeyecek. Beni bu zor durumda yalnız başıma bırakacak.

Hayata karşı ayıp oluyordu. Onyüz bin şeyi birden yaşamak istiyordu.Hangisine sarılsa, başkasına ayıp oluyordu.

Fazla konuşmayınca her şey ne kadar çabuk bitiyor.

Düşüncemin duvarlarına resimler asmak isterdim.

Ne işim var bu dünyada benim?

Kişisel değer saydığımız şeylerin, toplum baskısıyla edinilmiş sahte nitelikler olduğunu da unutmamalı.

Kusura bakma dostum: ruhum kapanık.

Okudukça, düşündükçe, yeni insanlar tanıdıkça, sadece günahlarının arttığını hissediyor.

Sen bir saksı çiçeğisin, yapraklarını birbirine sürterek varlığını duyamazsın! Bir ormanda olmalıydın. Ölünceye kadar yerinden kımıldamayapacağını bilen bir ağacın rahatlığını duymalıydın.

Kendini çözemeyen kişi, kendi dışında hiçbir sorunu çözemez.

Beni rahatsız eden ve adlandıramadığım duygularımın yalnızca libidoya bağlanmasına gönlüm razı olmuyor.

Her nefes alışımda kalbim ağrıyor.

Acı hatıraların izleri hafızama bütün keskinliğiyle kazınıyor.

Eskiden güneşin doğuşu ile korkularım dağılırdı şimdi ise her sabah yeni korkularla uyanıyorum.

Bat dünya bat. Böyle giderse her mahalleden bir Dostoyevski çıkacak!

Aramızda ıstırap çekenler, düşünmeyi henüz unutmayanlardır.

Bir zamanlar tutunamayanlar diye bir söz etmiştim. Şimdi bu sözü çok hafif buluyorum.

İnsan her sözü kuşkuyla karşılıyor artık, gerçekle düş birbirine karışıyor, yalanın nerede bittiğini anlayamıyoruz.Tutunacak bir dalımız kalmıyor,Tutunamıyoruz.

Vazgeçiyorum. Bütün insanlığın önünde eğilerek özür diliyorum. Yanlışlıkla çıkardılar beni sahneye.