Malulen emekli astsubaydan ilgisizlikten yakınma: 'Hayata karışmak istiyoruz'

ÖZGÜR DEDEOLUK

Aydın'ın Karacasu ilçesinde yaşayan malulen emekli astsubay kıdemli üstçavuş Fahri Şahna, ilgisizlikten yakınarak "Biz yatağa, eve mahkum olmak istemiyoruz. Topluma karışmak faydalı işler yapmak istiyoruz. Sesimizi duysunlar. Belediyeler ya da kaymakamlık bünyesinde oluşturulacak birimlerle bizim evden çıkmamızı sağlayacak bir sistem oluşturulmasını talep ediyoruz. Sosyal devletin bu konuya çözüm bulmasını istiyoruz" dedi.

Aydın'ın Karacasu ilçesinde yaşayan, aynı zamanda Karacasu Engelliler Derneği Başkan Yardımcılığı görevini sürdüren malulen emekli astsubay kıdemli üstçavuş Fahri Şahna, uzun yıllardır evinden nadiren çıkabildiğini belirterek yetkililere seslendi. Şahna, yaşadıkları sorunlara ilişkin şunları söyledi:

"İLGİSİZLİKTEN YORULDUK"

"Ben astsubaylıktan malulen emekli oldum. Engelli bir vatandaşım ve yatarak ölmek istemiyorum. İlgisizlikten artık yoruldum. Aktif ve topluma faydalı bir kişi olarak hayatımı sürdürmek istiyorum. Biz parayla bile insan bulup evden kendimizi çıkartamıyoruz. Biz çıkamadığımız için de engelliler sürekli mağdur oluyor. Derneğimizi açamıyoruz ve arkadaşlarımız derneğe gelip aktif bir çalışma içine giremiyorlar. Çocuğum ilgileniyordu iş imkanı olmadığı için mecburen dışarı gönderdim. İlgilenecek kimse kalmadı. Parayla da insan bulamıyoruz. Bu yüzden kamu kurumlarından bizlere destek çıkacak bizlere yardımcı olacak birimler kurulmasını istiyoruz. Bu konuyu çözecek olan büyükşehir olabilir, belediye olabilir, kaymakamlık olabilir, valilik olabilir.

Biz gerçekten artık unutulmaktan bıktık. 10-16 Mayıs Engelliler Günü'nde bizi unuttular. Biz çıkamadığımız için, biz eve hapis kaldığımız için o gün çelenk bile koyamadık. Bizim tek ihtiyacımız önümüzdeki engellilerin kaldırılması. Biz hiçbir zaman engelimizden şikayetçi değiliz, önümüze çıkan engellerden şikayetçiyiz. Hayatımız boyunca engelleri aşmak için çalışıyoruz. Yollarda bile bizim için yapılan yollarda geçeceğimiz yerlere engeller koyuyorlar. Kaç kez uyarmamıza rağmen devam ediyorlar. Yatarak ölmek istemediğimizin duyulmasını istiyoruz. Bizlerin hayata daha çok karışabilmemiz için gerekli adımların atılmasını istiyoruz."

HAYATA KARIŞMAK İSTİYORUZ"

Kendisi gibi pek çok insan olduğunu söyleyen Şahna, "Babası kanser olmuş, eşi kanser olmuş bu sebeple yatağından engelli arabasına binip hayata karışmakta zorlanan pek çok insan var. Pek çoğu benden genç. Evinden dışarı çıkmak isteyip bunları yapamayan yaşlı insanlarımız var. Banyo edemeyen yaşlı insanlarımız var. Bu sorunlar dediğimiz gibi sadece biz engellilerin değil yaşlıların da bir sorunu. Karacasu nüfusa oranlar en çok engellinin olduğu bir ilçe. Bu kadar ilgisizlik hiç görmedim. Güneydoğu'da görev yaptım. Askerlik yaşamım boyunca çok zorluklar yaşadım ama şimdiki gibi zorlanmadım" dedi.

"EŞLERİMİZİN SİGORTASI ÖDENMELİ"

Kurumlar tarafından yok sayıldıklarını ifade eden Şahna, "Biz engelliler varız ve daha da aktifiz. Yeter ki bize yardımcı olunsun. Burada gördüğünüz bütün ürünleri biz görme engelli arkadaşımla, hocalarımızın yönlendirmesi ile birlikte yaptık. Biz sadece bize el uzatılmasını ve bize yardımcı olunmasını istiyoruz. Bize yardımcı olan eşlerimizin sosyal sigortalı olmasını istiyoruz. Sigortaları ödenirse en azından emekli olabilirler. Çünkü bize bağlılar, çalışamıyorlar bize baktıkları için. Bir evdeki maaş durumuna göre bakıcı parası veriliyor. Benim görev yaptığım dönemdeki birikimimi bahane edip bakım parası vermiyorlar. Devletin bana verdiği maaş yeterli değil. Bakım parası alamıyoruz" ifadelerini kullandı.

TERÖRİSTLERLE GİRDİĞİ ÇATIŞMADA YARALANDI

Yaşamı hakkında bilgi veren Şahna, "Ben 1988'de orduya girdim. 1992'ye kadar Ankara'da, 1992'den 1995'e kadar Hakkari'de görev yaptım. 1994 Haziran'ında çatışmada yaralandım. Görevi yapmama engel bir durum olmadı ama çok çatışma gördüğümüz için bizi Kıbrıs'a tayin ettiler. 1995-1997 arasında Kıbrıs'ta görev yaptım. Bir gün 50. Alay'a doğru giderken arabamızın takla atması sonucu boynumdan aşağısı komple felç kaldı. O gün bugündür eşim baktı bana. Bu ağır bakım sürecinde eşim kanser oldu. Bir hafta önce 4. ameliyatını geçirdi. Artık kendimizi anlatmaktan yorulduk ama duyan yok" dedi.

ENGELLİ RAMPASI OLAN MİNİBÜS İHTİYACI VAR

Öncelikle kendilerini yataktan kaldırıp arabaya oturtacak kendileri gibi engellilere yardımcı olacak kişilere ihtiyaçları olduğunu söyleyen Şahna, "Sadece ben değil benim gibi engelli çok sayıda engelli ve yaşlı var. Evinden çıkıp gün yüzü görmek isteyenler var. Kendini yaşıyormuş gibi hissetmek isteyenler var. Yatmaktan artık yanlarımızda yatak yaraları oluşmaya başladı. Pek çok kişi de yatak yarası oluştu. Sırf yatmaktan oturamamaktan. Bu sıkıntılarımızın giderilmesini toplumsal yaşama katılmamızın önündeki engellerin kaldırılmasını istiyoruz. Engelli rampası olan araç istedik o da olmadı. Bir etkinlik oluyor ya da bir engelli arkadaşımızın cenazesi oluyor gidecek bir araba yok" şekilde konuştu.