Tek Dileği Oğlunun Tekrar "Anne" Dediğini Duyabilmek

MEHMET ÇETİN - Karaman'da Şaban ve Zeliha Demir çifti, bir yıldır yaşam destek cihazına bağlı oğulları Deniz Ali'nin tedavisi için yetkililerden yardım bekliyor.

Merkeze bağlı Ağaçyurdu köyünde yaşayan Demir çiftinin 4 çocuğundan biri olan 3 yaşındaki Deniz Ali, geçen yıl nisan ayında ailesi bahçede çalışırken evlerinin önündeki küçük havuza düştü. Bir süre sonra Deniz Ali'nin olmadığını fark eden ailesi, küçük çocuğu havuzda buldu. Hemen köye çağrılan ambulansla Karaman Devlet Hastanesine kaldırılan küçük çocuk, buradan Konya'ya sevk edildi.

Uzun süre beyne oksijen gitmediği için bitkisel hayata giren Deniz Ali, o günden beri cihaza bağlı olarak hayata tutunmaya çalışıyor.

Anne Zeliha Demir, oğlu Deniz Ali'nin bir yıl önce evin önündeki sulama havuzuna düştüğünü, uzun süre beynin oksijensiz kalması nedeniyle bu hale geldiğini söyledi.

Oğlunun Karaman Devlet Hastanesinde yapılan ilk müdahalenin ardından Konya Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edildiğini anlatan 31 yaşındaki Demir, "Orada 3 ay yoğun bakımda tedavi gördü. Yoğun bakımdan sonra 2 ay da normal serviste makineye bağlı olarak kaldı ve taburcu edildik. Evde ciğerleri enfeksiyon kaptığı için Denizli'ye gittik. 15 gün de orada tedavi gördük. Şimdi evde makineye bağlı olarak duruyor." diye konuştu.

"Beni duyduğunu biliyorum"

Deniz Ali'nin bir senedir sağlık durumunda değişiklik olmadığını, cihaza bağlı olarak yaşamını devam ettirdiğini belirten Zeliha Demir, şunları kaydetti:

"Hiçbir tepki vermiyor. Kendi başına nefes alamıyor. Yutkunamıyor, konuşamıyor. Çektiğimiz sıkıntılar anlatılmaz. Hem maddi hem de manevi olarak bittik. Bunu başına gelmeyen bilemez. Bir senedir neler yaşadığımızı bir Allah, bir biz biliriz. Allah'ım 4 evlat verdi, biri böyle oldu. Köyde yaşam zor. Evimizde hiç elektrik kesilmemesi lazım. Bunun için jeneratör aldık. Özel maması var. O mamayla boğazından besliyoruz. Gözleri bakıyor. Devamlı gözlerinden yaş geliyor. Beni duyduğunu biliyorum. Bu olay olmadan önce cıvıl cıvıl bir çocuktu. Çok hareketliydi. Ben onun tekrar ayağa kalkacağı günleri umut ederek yaşıyorum. Tek dileğim, onun tekrar anne ve baba diyebildiğini, koştuğunu görebilmek. Çiğ yumurtaya can veren Allah'ımdan ümit kesilmez. Bu ümit bizi ayakta tutuyor. Belki büyük kentlerdeki hastanelerde bir çare bulunur. Bunun için yetkililerden yardım bekliyoruz."