İki Fedakar Anne

Manisa'da 6 yıldır yatağından kıpırdayamayan 19 yaşındaki Abdullah Aygün'ün annesi Songül Çelik, oğlunun kendisine sadece 'Anne' demesini isterken; beyin felci rahatsızlığından dolayı iki engelli çocuğu bulunan Saadet Deniz de onların gülümsemesinin kendisini hayata bağladığını söyledi. Yerlerinden kalkamayan çocuklarına bakan iki fedakar anne, bir gün olsun yorulmadıklarını anlattı.

Anneler Günü'nde birçok anne çocuklarından hediye beklerken, bazı anneler de sadece hasta çocuklarının iyileşmesini diledi. Manisa'da 6 yıldan bu yana neredeyse bitkisel hayatta olan oğluna tek başına bakan Songül Çelik ve iki engelli çocuk sahibi Saadet Deniz, yıllardır kendilerine 'Anne' diyemeyen çocuklarına hayatlarını adadı.

Yunusemre İlçesi'nde oturan, eşinden 13 yıl önce boşanan Songül Çelik, tek başına hayat mücadelesi verirken, oğlu Abdullah Aygün'ün intihar girişiminde bulunması ile hayatının karardığını anlattı. Yakın arkadaşının intiharından etkilenip oğlunun 13 yaşındayken intihara kalkıştığını anlatan Çelik, onun hayatını kurtardıklarını, ancak beyni oksijensiz kaldığı için yataktan kalkamaz hale geldiğini söyledi.

6 yıldan bu yana  yatağa bağımlı oğlunun iyileşeceğine inanan Songül Çelik, karnından sıvı gıdalarla beslendiğini ve her geçen gün yeni hastalıklarla boğuştuğunu söyledi. Oğlunun durumuna rağmen umudunu kaybetmeyen anne Çelik, "Anneler Günü geldi. Ama benim oğlum bana yıllardır anne diyemiyor. Bana en çok bu koyuyor. Anneler Günü'nde kalksa bir kez 'anne' dese dünyalar benim olacak. Ama ben umudumu kaybetmiyorum. Benim oğlum iyileşecek" dedi. Gece gündüz oğluna bakan anne Çelik, zor olmasına rağmen oğlunun hayatta kaldığı için mutlu olduğunu dile getirdi.

"GÖZLERİMİZLE ANLAŞIYORUZ"

Yunusemre ilçesi Laleli Mahallesi'nde oturan diğer bir fedakar anne Saadet Deniz de kendisini, serebral palsi (beyin felci) hastalığından dolayı yürüyemeyen, konuşamayan iki engelli çocuğuna adadı. 18 yaşındaki oğlu Emre'nin rahatsızlığını 3 aylıkken fark ettiğini anlatan anne Deniz, birçok doktora başvurmalarına rağmen çare bulamadıklarını söyledi. Rahatsızlığın geçmediğini anlatan anne Deniz, Emre'nin doğumundan 5 yıl sonra eşiyle birlikte bir daha çocuk sahibi olmayı düşündüklerini ve Elif'in dünyaya geldiğini belirterek şöyle konuştu:

"Emre'nin hastalığının farkına vardıktan sonra bir çocuğumuz daha olsun istedik, aslında doktorlar da önermişti. Ancak kızım Elif de aynı hastalıkla dünyaya geldi. Gitmediğimiz doktor, denemediğimiz tedavi yöntemi kalmadı. Biz birbirimizle gözlerimizle anlaşıyoruz. Konuşamasalar da ben onların ne istediğini anlıyorum. Ben de isterim 'anne' desinler. Ancak oğlum bir keresinde çok hasta olduğunda bana gülmemeye başladı. O zaman anladım ki benim için en değerli şey onların gülüşü. Bana gülseler yeter. Biz birlikte çok mutluyuz."

- Manisa