Ersan Deveci'den ''Kutsal Makine'' Sergisi
Ersan Deveci'nin ikinci kişisel sergisi "Kutsal Makine" 12 Mart 2014 Çarşamba günü MERKUR'de açılıyor.
ERSAN DEVECİ ''KUTSAL MAKİNE''
12 Mart 2014– 31 Mart 2014
Ersan Deveci'nin ikinci kişisel sergisi "Kutsal Makine" 12 Mart 2014 Çarşamba günü MERKUR'de açılıyor.
Ersan Deveci grafik ve illüstratif bir estetik dil kullanarak daha çok nesne imgeleri üzerinden işlerini üretir; onların sembolik, imgesel, ideolojik ve kültürel kodlarına göndermede bulunarak sanatsal pratiğinin tematik çerçevesini belirler. Militarizm, şiddet, haz, kişisel / kolektif bellek, kimlik, kamusal/mahremiyet, popüler kültür gibi günümüz de iç içe geçmiş bir çok kavram ve olguların heterojen ve geçişli alanlarında gezinir.
"Kutsal Makine" başlıklı bu sergi de sanatçı teknolojik ve endüstriyel medeniyetin araçlarına, makinelerine ve sistemlerine odaklanır. Ona göre bu imgeler estetik ve işlevsel değerlerine rağmen insan ve teknoloji arasındaki huzursuz ilişkiyi ima etmekte; teknolojik olarak iyileştirilmiş olan yaşam tarzlarımıza karşı bir kararsızlığı da yansıtmaktadır. İlk başlarda tanrısal alana müdahale gibi kabul edilen teknoloji kavramı sonradan iyimser, ütopik bir yaklaşımla fantastik dünyaların kapısını açan anahtar olarak görülmüş fakat savaş deneyimlerinden anlaşılmıştır ki renkli dünyaların aracı olması düşlenen teknolojinin bizleri avlayan, hayatları cehenneme çeviren, despotizmin iktidar araçlarına dönüşmüştür. Bu nedenle distopik nesneleri çağrıştıran bu araç ve gereçlerdeki detaylılık, yığılma halleri ve kaotik yapılar ironik olarak adeta irrasyonel bir boşluğu yeniden çağırır.
Sanatçının resim üretiminde kullandığı özel teknik, tuhaf bir şekilde resmin kendisini de endüstriyel bir üretim nesnesine dönüştürür. Oluşturduğu canlı parlak yüzeyler izleyiciyi teknoloji merkezli bir gösterinin parçası haline getirmekte ve gerçek ile olan bağlantıları gevşeterek imgenin fetişleşmesini sağlamaktadır.
Sanatçının yüzey estetiği kaygısını öne çıkardığı işlerinde kullandığı Airbrush tekniği ile el üretimi izini olabildiğince gizleme isteği ve üretim sürecinin kendisini performatif bir etkinlik olarak görmesi fotorealist bir tavrıda işaret etmektedir.