Down Sendromlu Genç Kız Azmiyle Örnek Oluyor

GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ :

-Down sendromlu Saime Yılmaz'ın el işi çalışmaları

-Zihinsel Engelliler Sınıf Öğretmeni Sabahat Çakmak ile röportaj

-Anne Kadriye Yılmaz ile röportaj

-Saime Yılmaz ile röportaj Down sendromlu genç kız azmiyle örnek oluyor

Bartın'da, ailesinin 20 yaşına kadar evde tuttuğu down sendromlu Saime Yılmaz, hayata olan bağlılığı ve yaşama sevincini katarak yaptığı el işi ürünlerle görenleri şaşırtıyor

Anne Yılmaz:

"20 yaşına kadar evde tuttuğumuz kızımız yaptığı çalışmalarla bizi şaşırtıyor, imkan verdiğimizde neler yapabileceğini gösterdi, çok mutluyuz ve gururluyuz"

SELİM BOSTANCI - Bartın'da 20 yaşına kadar evde tutulan down sendromlu Saime Yılmaz, hayata olan bağlılığı ve yaşama sevincini katarak yaptığı el işi ürünlerle çevresine örnek olurken, devletin özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde engellilere eğitim alma imkanı sunmasının sonuçlarını da ortaya koyuyor.

Amasra ilçesi Kalaycı köyünde annesiyle yaşayan down sendromlu 30 yaşındaki Saime Yılmaz, yaklaşık 10 yıl önce devletin engellilerin özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde ücretsiz eğitim almasına imkan sağlanmasıyla Bartın'daki bir merkeze gitmeye başladı. Yılmaz, burada ilk olarak okuma ve yazma eğitimi aldı.

Azmiyle kısa zamanda merkezdeki öğretmenlerin dikkatini çeken ve el işi becerisine yatkın olduğu görülen Yılmaz, burada aldığı eğitimle iğne iplikle yastık, perde, yatak, masa örtüsü ve seccadelere pul ve boncuklarla işlemeler yapmaya başladı.

Bir süre sonra bir oda dolusu el işi ürün yapan ve bunları büyük bir itinayla saklayan Yılmaz'ın ürünlerini görenler, down sendromluların neler yapabileceğine tanıklık eder hale geldi.

"Bu denli başarılı olabileceğini düşünmemiştik"

Yılmaz'ın annesi Kadriye Yılmaz (72), 9 çocuğundan en küçüğü olan Saime'nin 6 aylıkken down sendromlu olduğunu anladıklarını, bu zamandan sonra da büyük üzüntüler yaşadıklarını söyledi.

Köyde yaşamaları ve down sendromlu çocuklar hakkında yeterli bilgiye de sahip olmamaları nedeniyle çocuklarını uzun yıllar eve mahkum ettiklerini anlatan Yılmaz, "Çocukluk döneminde ilkokula gönderdik ama okulda durmadı ve daha ilk günlerde okuldan aldık. Sonra hep evdeydi, gelişimine, neler yapabileceğine yönelik hiçbir girişimimiz olmamıştı. Çünkü engelli bir çocuğun bu denli başaralı olabileceğini düşünmemiştik. Yapabileceğimiz en iyi şeyin onu aç bırakmamak, sağlıklı büyütmek olduğunu düşünüyorduk. Nitekim 20 yaşına kadar da bu şekilde büyüdü, onun için yaptığımız en iyi şey, eş dost yanına getirmek oluyordu." diye konuştu.

"Onun yaptıkları bizim için büyük bir mucizeydi"

2006'da, kentte faaliyet gösteren özel rehabilitasyon merkezi yetkililerinin kendilerine ulaştığını ve çocuklarının bu merkezde ücretsiz olarak eğitim alabileceğini öğrendiklerini ifade eden anne Yılmaz, şöyle devam etti:

"Evde bulunduğu sürede kendisine çok güvenmediğimiz, elinden ne gelip gelmeyeceğini bilemediğimiz kızımız, aldığı eğitimle birçok ev hanımımın yapamadığı el işi ürünleri yapmaya başladı. İlk zamanlar, sadece birkaç pulu bez parçasına ekleyerek yaptığı el işi ürünler ve oluşan şekillerle bir şeyler yapabildiğini gören kızım, zaman ilerledikçe çok daha güzel ürünler ortaya çıkarmaya başladı. Bugün birçok ev hanımının yapmakta güçlük çektiği el işlerini yapar hale geldi. Onun bu tür işleri yapabilmesi bizim için büyük bir mucizeydi. Küçüklüğünde hep umutsuz olduk, durumuna üzüldük. 20 yaşına kadar evde tuttuğumuz kızımız yaptığı çalışmalarla bizi şaşırtıyor, imkan verdiğimizde neler yapabileceğini gösterdi, çok mutluyuz ve gururluyuz. Çocuğumun yaptığı çalışmaları gördükçe de imrenir hale geldik."

Saime Yılmaz'ın ablası Gülcan Özdal da (45), down sendromlu kardeşinin kendisine imkan verilmesi ve aldığı eğitim sonrasında hayatını anlamlı kılan güzel bir uğraşla tanıştığını ve yaptığı çalışmalarla gurur duyduklarını dile getirdi.

Özdal, "Kardeşimin yaptıklarını görenler inanamıyor, tekrar tekrar soruyorlar. Ben bile ablası olduğum halde inanamadığım zamanlar oluyor. Bu kadar başarılı olabileceğini düşünmezdik. Yaptıklarını da evde çok güzel bir şekilde sandıkta muhafaza ediyor, 'Bunlar benim çeyizim' diyor. Kimseye elletmiyor, satın almak isteyenlere de satmıyor. Kendi çeyizini kendisi hazırlıyor." dedi.

"Devletimiz, bu çocuklarımıza her türlü imkanı sağlıyor"

Zihinsel engelliler sınıf öğretmeni Sabahat Çakmak ise öğrencisi Saime Yılmaz'ın yeteneğini fark etmeleriyle kısa zamanda ilerleme kaydettiğini, kendisine öğretmenlik yaşamında gurur duyduğu anları yaşattığını anlattı.

Yılmaz'ın, bir genç kızın çeyizi olabilecek kadar el işi ürünü üretmesinin ciddi anlamda bir mucize olduğuna ve takdir edilmesi gerektiğini vurgulayan Çakmak, "Down sendromlu ailelerimiz her şeyden önce çocuklarını saklamasınlar, utanmasınlar. Çocuklarının eğitim alabilecekleri yerleri araştırsınlar. Devletimiz, bu çocuklarımıza her türlü imkanı sağlıyor, evlerinden alıp, bırakıyor, bu sıcak ortamlarda eğitiyor, beslenmelerini veriyor. İmkan verilmedikçe hangi çocuğun elinden ne işi gelebileceğini bilemeyiz." görüşlerine yer verdi.